Kimse bana yardım edemez artık.
Onu fark ettim demin.
Ne olacaksa tek başına olacak.
Bundan önce bir tercihti.
Neyi yaptıysam tek başıma yaptım bu taşın altına elime sadece ben kendi isteğimle soktum demek bir onur meselesiydi.
Bu şekilde yaşamak şahsi bir kaygıydı.
Artık onurmuş, şerefmiş, haysiyetmiş hiçbirinin hükmü kalmadı.
Buraya kadar geldik.
Buradan sonra bir yerlere gideceğiz.
Anasını avradını sikeyim nereye gidiyor bu yol zerre bilmiyorum.
Bir hışımla dümeni kırdım sadece.
Bir zaman dümeni kırmış olmak yetiyordu bana.
Şimdi ise o his kayboldu, ben de kayboldum.
Işığı arıyorum sadece.
Ne yapacaksak hemen yapacağız.
Ne olacaksa hemen olacak.
Ne yapacaksak tek başımıza yapacağız.
Kimseden medet ummadan, yardım çığlığı atmadan kendi elimizle yıktığımızı kendi elimizle, daha güzeliyle tekrar yapacağız.
Ben var ya...
Deveyi de diyarı da ayrı ayrı sikerdim.
Ama bu diyardan gitmiyorsam hala,
ben bu deveyi güderim.
En olmadı denerim.
Başka çare yok.
Bu yol yürünecek.
Tek başına yürünecek.
Kimse ardımızdan kahraman bunlar demeyecek.
Hiçbir yerde alkışlanmayacağız.
Yaralarımızı saran bir kadın olmayacak.
Geceleri rahat uyuyamayacağız.
Düşündükçe gırtlağımızı kelimeler sıkacak,
kafa tasımız kabına sığmayacak.
Ayaklarımız nasır tutacak.
Ne gün batımı ne gün doğumu keyfini arayacağız.
Sadece alnımızda boktan bir güneş yanığı,
eskimiş bir deriyle,
gün ortasında yol gideceğiz.
Şakaklarımda eski bir defterden bir cümle ile,
tek bir günün intikamını her günden ayrı ayrı alacağız.
Ne olacaksa olacak,
bilmediğimiz yolları bildiğimiz yollardan halledeceğiz.
Bir sonbahar günü akşam üstü tenha bir sokakta,
belirlenmiş bir güne,
adı bugün konmuş bir kurşun sıkacağız.
Sesi duysalar bile,
kimse tetiği çekeni görmeyecek.
Tek başımıza hüküm sürüp, tek başımıza hesap verip tek başımıza hesap soracağız.
Ocakta 45 dakikadır falan çay kaynıyor. Sadece bunu düşünmekten ağzımda yanmamış bir sigara koltuğa çakılı kaldım. Umarım suyu bitmemiştir,
umarım yanmamıştır yine bir şeyler.
Yandığı yetsin bu sefer.
Fizik kanunları da ağzımdaki sigara da beklesin biraz.
Lütfen biraz müsade etsin bana evren ve kader.
Bu koltuktan kalkabilirsem gömleğimi geride bırakıp yeni bir tenle uyanacağım.
Fısıltıyla konuşuyorum,
sesimi kimse duymazsa sevinirim.
Siren seslerini sizin için çaldırıyorum.
Bugün bu koltuğun üstünde
yeni bir çocuk doğuruyorum.
(bkz: Bilinçötemden yansımalar)